Geoteknik mühendisliğinde zemin davranışını modelleyen teoriler 1900’lü yıllarda geliştirilmeye başlanmış, günümüzde teorik zemin mekaniği ve temel mühendisliği yeterli olgunluğa ulaşmış olsada gelişlmeye açıktır.
Kırılma tokluğu testi, bir malzemenin kırılma anındaki enerji emme kapasitesini ve dolayısıyla malzemenin kırılma direncini değerlendiren bir yöntemdir. Bu testte, malzeme örneğine belirli bir yük veya darbe uygulanır ve malzemenin kırılma sürecindeki enerji emme yeteneği ölçülür. Kırılma tokluğu, genellikle darbe testi veya çentik etkisi ile belirlenir; malzemenin üzerindeki darbenin neden olduğu kırılma veya çatlama miktarı değerlendirilir. Bu test, malzemenin çarpma, darbe ve ani yük değişimlerine karşı ne kadar dayanıklı olduğunu anlamak için kullanılır. Özellikle inşaat, otomotiv ve havacılık sektörlerinde, malzemelerin güvenliğini ve performansını optimize etmek için kırılma tokluğu testi kritik bir araçtır. Bu testler, malzemelerin dayanıklılığını ve yapı güvenliğini artırmak için önemli veriler sağlar.