Geoteknik mühendisliğinde zemin davranışını modelleyen teoriler 1900’lü yıllarda geliştirilmeye başlanmış, günümüzde teorik zemin mekaniği ve temel mühendisliği yeterli olgunluğa ulaşmış olsada gelişlmeye açıktır.
Konsolidasyon işlemi, zeminlerin zamanla uygulanan yükler altında sıkışarak hacimlerini azaltma sürecidir ve genellikle ince taneli zeminler, özellikle kil tabakaları için önemlidir. Bu işlem, zemin numunesinin laboratuvar ortamında belirli bir süre boyunca belirli bir yük altında tutulmasıyla gerçekleştirilir, böylece suyun zemin gözeneklerinden yavaşça dışarı atılması sağlanır. Su boşalırken, zemin partikülleri arasındaki boşluklar azalır ve zemin sıkışır, bu da zeminlerin uzun vadeli davranışını etkiler. Konsolidasyon testi, zeminlerin yerleşme, sıkışabilirlik ve taşıma kapasitesi gibi mühendislik özelliklerini belirlemekte kullanılır ve temel tasarımı, şev stabilitesi ve diğer mühendislik projelerinde zeminlerin performansını öngörmek için kritik veriler sağlar.